Mąż i syn potrzebują rehabilitacji #RadioPiekaryPomaga

Gabryś i pan Zbyszek są niepełnosprawni. W tej trudnej sytuacji walkę podjęła pani Kamila, która chce zapewnić swoim najbliższym lepsze życie.

Gabryś przyszedł na świat przez cesarskie cięcie. Otrzymał 10 punktów w skali Apgar, jednak z czasem – jak twierdzi jego mama, po podaniu szczepionek – rozpoczęły się problemy zdrowotne, a z czasem – walka o życie.

-Zadzwoniliśmy na pogotowie ratunkowe, które stwierdziło, iż nie jest potrzeba żeby wysłać ambulans i że mamy podać mu paracetamol w czopku, my długo nie zastanawiając się pojechaliśmy własnym samochodem do szpitala, bo przebadaniu synka poinformowano nas, iż synek zostaje w szpitalu i aby przywieźć rzeczy które są najbardziej potrzebne oraz że jeden z rodziców ma zostać przy dziecku i najlepiej aby to była mama, pierwszej nocy gdzie synek był podłączony pod tlen oraz kroplówkę dostał zapaści, odbywało się to w środku nocy, dobrze że się przebudziłam, recepcjonistki spały, a mój synek był cały siny, wezwałam automatycznie pomoc, recepcjonistki jak wstały, zobaczyły stan zdrowia na aparacie, który był obok nich, wezwały lekarzy, zjawiło się kilkunastu lekarzy i mnie oczywiście nie chcieli mnie wpuścić do środka do synka, po około 30 minutach wyszli i poinformowali mnie, że mogę wejść do synka, te 30 minut dla mnie w tym momencie trwała jak wieczność… – czytamy w przesłanej do nas wiadomości.

Kiedy chłopiec doszedł do zdrowia, mógł opuścić szpital, ale zaczął borykać się z trudnościami w realizacji codziennych zadań. Konieczna jest pomoc przy podstawowych, codziennych zadaniach – problemem jest jedzenie czy ubieranie się. Gdy rodzina wróciła do Polski rodzina zachęcała była do tego, by udać się z dzieckiem do psychologa, gdyż jego zachowanie jest odpowiednie do jego wieku. Konieczne były wizyty u różnorodnych specjalistów.

-Gabryś 2 razy w tygodniu chodzi na rehabilitację oraz do logopedy, zajęcia trwają ponad 2 godziny, w ciągu miesiąca ma przyznane 10 godzin na logopedę oraz 10 godzin na rehabilitację, pani z rehabilitacji oraz pani z logopedii twierdzą, że powinien więcej godzin uczestniczyć w zajęciach, ponieważ jego stan zdrowia jest określany na 2-3 latka – pisze pani Kamila

Tymczasem chłopiec ma już 6 lat, ale jego rozwój nie przebiega prawidłowo. Gabryś ma orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym. Wymaga stałej opieki, jednak nie tylko on.

-Mam również męża, który również potrzebuje mojego wsparcia w codziennej pielęgnacji, mąż ma również orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym, nie otrzymuje renty, ma problemy z kręgosłupem, zwyrodnienie kręgosłupa, spondyloza szyjna z dyskopatiami wielopoziomowymi, spondyloza lędźwiowa z dyskopatiami wielopoziomowymi mąż nie może dźwigać, drętwieją mu ręce oraz nogi codzienne przyjmowanie leków oraz smarowanie maściami, na rehabilitacje jest długi czas oczekiwania, jedne rehabilitacje przeszedł w sierpniu, kolejne będzie miał od stycznia, ma skierowanie na oddział rehabilitacyjny, ale niestety są długie kolejki, czas oczekiwania minimum 3 lata. Moim marzeniem jako mamy oraz żony jest mieć w pełni zdrowych chłopaków bo przecież zdrowie jest najważniejsze – czytamy w przesłanej do nas wiadomości.

-Bardzo byśmy prosili by może też nam ktoś pomógł wyjaśnić czemu nie przyznano choremu dziecku punktu 7 może zainteresował by sie tą sprawą Pan Prezydent Opola lub Radny Opola – apeluje pani Kamila, podając do informacji redakcji adres swojej skrzynki elektronicznej.