Zmarł gen. bryg. Zbigniew Meres. Były komendant główny PSP i były wiceprezydent Piekar Śląskich

Zmarł Zbigniew Meres – był komendantem głównym Państwowej Straży, piastował także urząd zastępcy prezydenta Piekar Śląskich.

Państwowa Straż Pożarna poinformowała w mediach społecznościowych o śmierci gen. brygadiera w stanie spoczynku Zbigniewa Meresa, byłego komendanta głównego PSP w latach 1997-2002.

Zbigniew Meres ukończył Wyższą Oficerską Szkołę Pożarniczą w Warszawie, po czym pracował w komendach w Chorzowie czy Dąbrowie Górniczej. W 1990 został powołany na stanowisko komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej w Katowicach, zaś w sierpniu 1997 mianowano go nadbrygadierem. Wtedy też, aż do 2002, pełnił funkcję komendanta głównego PSP. Kilka miesięcy pracował w MSWiA, a do 2007 był zastępcą prezydenta Piekar Śląskich.

Miał wielkie zasługi dla pożarnictwa. Brał udział w akcji ratowniczo-gaśniczej podczas pożaru lasów w Kuźni Raciborskiej w 1992 r., którą początkowo kierował, a następnie do końca akcji był szefem sztabu. Dowodził siłami wojewódzkiego systemu ratowniczo-gaśniczego podczas powodzi "tysiąclecia" w 1997 r. na Górnym Śląsku. W uznaniu jego osiągnięć w dziedzinie ochrony przeciwpożarowej, bezpieczeństwa powszechnego i ochrony ludności, w 1997 r. powołany został na stanowisko komendanta głównego PSP, a 22 marca 2000 r. na szefa Obrony Cywilnej Kraju. Po raz pierwszy, łącząc obie te funkcje, był odpowiedzialny za całokształt spraw związanych z ochroną przeciwpożarową i obroną cywilną w państwie. Rozwijał i doskonalił działania krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego, a także przygotował i wdrożył reformę administracji państwa w PSP.

Był twórcą Krajowego Centrum Koordynacji Ratownictwa i Ochrony Ludności. Osobiście kierował wieloma trudnymi akcjami ratowniczymi, m.in. siłami krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego podczas powodzi w 2001 r. W najbardziej dramatycznym dla Sandomierza momencie przejął bezpośrednie kierowanie akcją ratowniczą. Miasto uratowano przed zalaniem, a jego mieszkańców przed utratą mienia, a nawet życia. Wdzięczni mieszkańcy i władze miasta wyróżniły go za to tytułem Honorowego Obywatela Sandomierza. Był Honorowym Obywatelem swojego rodzinnego miasta – Dąbrowy Górniczej. Wysoko ceniony za umiejętności dowódcze i profesjonalizm zawodowy z powodzeniem umacniał prestiż polskiego pożarnictwa w kraju i za granicą. Po przejściu 30 maja 2002 r. w stan spoczynku został dyrektorem Departamentu Bezpieczeństwa Powszechnego w MSWiA. Funkcję tę pełnił do końca tegoż roku.

Był długoletnim członkiem Prezydium Zarządu Głównego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych RP. Na XI Krajowym Zjeździe Związku powierzono mu funkcję wiceprezesa Zarządu Głównego ZOSP RP.

Za wybitne osiągnięcia w służbie został uhonorowany awansami na stopnie nadbrygadiera (1997) i generała brygadiera (2000) oraz odznaczony Złotym Znakiem Związku Ochotniczych Straży Pożarnych RP (1993), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2001), Laską Skautowską ZHP ,,Niezawodnemu Przyjacielowi? (2001), wręczoną przez prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Aleksandra Kwaśniewskiego.

Miał 71 lat.